34 Då tok Peter til orde og sa: «No skjønar eg i sanning at Gud ikkje gjer forskjell på folk, 35 men tek imot alle som ottast han og gjer det som rett er, same kva folkeslag dei høyrer til. 36 Dette var det ordet han sende til Israels folk, den gode bodskapen om fred ved Jesus Kristus, han som er Herre over alle. 37 De veit om det som tok til i Galilea etter at Johannes hadde forkynt dåp, og som spreidde seg over heile Judea: 38 at Jesus frå Nasaret vart salva av Gud med Den heilage ande og kraft, og at han gjekk omkring og gjorde vel og lækte alle som var under djevelens makt, for Gud var med han. 39 Og vi er vitne om alt det han gjorde rundt om i landet til jødane og i Jerusalem. Han som dei hengde på eit tre og tok livet av, 40 han reiste Gud opp att tredje dagen og lét han syna seg, 41 ikkje for heile folket, men for dei vitne som Gud på førehand hadde valt ut, for oss som åt og drakk i lag med han etter at han hadde stått opp frå dei døde. 42 Og han baud oss forkynna dette for folket og vitna at han er den som Gud har sett til dommar over levande og døde. 43 Alle profetane vitnar om han og seier at kvar den som trur på han, skal få tilgjeving for syndene ved hans namn.» 44 Medan Peter endå tala, fall Den heilage ande på alle dei som høyrde Ordet. 45 Dei truande av jødisk ætt som var komne dit saman med Peter, undra seg storleg over at Den heilage andens gåve var aust ut over andre folkeslag òg. 46 For dei høyrde at dei tala i tunger og lova Gud. Då sa Peter: 47 «Desse har fått Den heilage ande slik som vi. Kan då nokon nekta dei vatnet og hindra at dei blir døypte?» 48 Og han baud at dei skulle døypast i Jesu Kristi namn. Så bad dei han vera der nokre dagar.

34 Dalle Peter sárdnugođii: “Dál mun duođaid ádden ahte Ipmil ii geahča olbmuid hápmái, 35 muhto dohkkeha juohke álbmogis dan gii sus ballá ja dahká su dáhtu. 36 Son vuolggahii Israela álbmogii sánis, gulahii ráfi sága maid Jesus Kristus lea buktán – son guhte lea buohkaid Hearrá. 37 Dii diehtibehtet mii lea dáhpáhuvvan vuos Galileas ja dasto miehtá Judea das maŋŋil go Johannes sárdnidii ja gásttašii. 38 Dii diehtibehtet mo Ipmil Bassi Vuoiŋŋain ja fámuin vuoiddai Jesusa, nasaretlačča. Son vádjolii miehtá eatnama ja dagai buriid ja buoridii buohkaid geat ledje šaddan beargalaga fámu vuollái, danin go Ipmil lei suinna. 39 Ja mii leat buot dan duođašteaddjit maid son dagai Judea eatnamis ja Jerusalemis. Su sii heaŋggastedje murrii ja godde, 40 muhto Ipmil čuoččáldahtii su goalmmát beaivvi ja divttii su almmustuvvat, 41 ii oppa álbmogii, muhto duođašteddjiide geaid Ipmil ovdal lei válljen, midjiide geat boraimet ja jugaimet suinna das maŋŋil go son lei čuožžilan jábmiid luhtte. 42 Son gohčui min sárdnidit álbmogii ja duođaštit ahte son lea dat gean Ipmil lea bidjan ealli olbmuid ja jábmiid duopmárin. 43 Su birra buot profehtat duođaštit ahte juohkehaš gii osku sutnje, oažžu suttuidis ándagassii su nama fámus.” 44 Go Peter lei ain sárdnumin, de Bassi Vuoigŋa bođii buohkaide geat gulle su sániid. 45 Buot juvddálaš oskkolaččat geat ledje boahtán Petera mielde, hirpmástuvve sakka dan dihte go Bassi Vuoiŋŋa attáldat golggahuvvui maiddái báhkiniidda; 46 sii gulle sin sárdnumin gielaiguin ja máidnumin Ipmila. 47 Dalle Peter celkkii: “Dát olbmot leat ožžon Bassi Vuoiŋŋa nugo miige. Sáhttágo oktage gieldit sis čázi ja hehttet sin gásttašuvvomis?” 48 Son gohčui gásttašit sin Jesus Kristusa nammii. Ja sii dáhtto su orrut doppe soames beivviid.